Men is in 1747 begonnen met deze bouw en het duurde meer als honderd jaar. Het is een prachtige kathedraal en bovendien de grootste in centraal amerika, en de op-drie-na- grootste in latijnsamerika. Altijd als ik van een ijsje zit te genieten en uitzicht heb op deze kathedraal ben ik onder de indruk van de bouwkunst van vorige eeuwen. Met zo weinig middelen en zonder cumputertechnische berekeningen konden ze zulke gebouwen maken... Geweldig toch??
Ik ben net thuis van het laatste project in Puerto Cabezas. Deze keer was het project wat ingewikkelder verlopen als wij van te voren hadden bedacht, maar uiteindelijk is het toch gelukt. Ik denk terug aan de moeizame opstart fase waarbij rebellen in midden- Nicaragua de wegen bezet hielden zodat ons transport niet op tijd in Puerto Cabezas kon zijn. En niet alleen ons transport, maar ook alle vrachtwagens met levensmiddelen en zakken cement kwamen er niet doorheen.
Ook de moeizame periode waarin duidelijk werd dat niet alle tekeningen 'Nicaragua-proof' zijn. Ik bedoel dat we hier wel bouwen met een mooi ontwerp, maar we moeten wel rekening houden dat het Nicaragua is en dat we daarom soms aanpassingen of consessies moeten doen. Dat vraag weer de nodige creativiteit en inzicht.
In ongeveer vier maanden tijd hebben we een centrum/regioschool voor gehandicapte kinderen gebouwd. En als je dat doet onder minder gunstige omstandigheden en met voornamelijk vrijwilligers vanuit die stad, dan ben ik erg trots en blij met wat we hebben bereikt.Als je het vergelijkt met Nederland:
Je wilt tien planken kopen omdat je vriendin boekenplanken wilt hebben. Je stapt in de auto, rijdt lekker met een muziekje aan naar de Gamma. Je kijkt een beetje rond, neemt een kop koffie, je gooit een zakje schroeven in je winkelwagentje want je weet niet meer waar ze thuis liggen...O ja die planken... doe maar deze maat en dan tien stuks. Je staat in de rij bij de kassa, betaalt, en krijgt nog bonus ook. Inladen en weer terug toeren naar huis.
Uiteindelijk heb ik wat hout nodig en zegt ze dat ze die maat niet heeft. “Die vrachtauto is niet gekomen en ik weet niet waneer die wel komt.„ Tja.. dan moet ik wat anders. Of een andere maat, of ergens anders kopen. Dat laatse kan ik meestal uitsluiten. Dus even creatief nadenken wat ik anders kan doen. Manier van werken aanpassen om met andere maten te werken. Of meer hout kopen en en daaruit zagen wat ik nodig heb. Maar dan heb ik meer afval en ben ik ook duurder uit. Allerlei overwegingen en keuzes. Tenslotte koop ik het hout en moet contant betalen. Rekening erbij, handtekening erop. Dat is klaar.
Vervolgens moet het hout wel naar de bouwplaats vervoerd worden. Ik heb geen auto of truck, dus huur ik een carreton. Dat is een houten wagen (iets kleiner dan een kleine aanhanger in Nederland) en de eigenaar laadt het hout op en duwt de wagen met zijn hulpjes naar de plaats van bestemming. Het is zwaar maar simpel werk.
Veel van deze jongens en mannen hebben geen ander werk en dit is hun baan. Er zijn er veel, dus de concurentie is groot. Dat betekent flink onderhandelen als ik een carreton nodig heb. Je moet rekening houden met wie je onderhandelt, hoeveel hulpjes hij heeft, natuurlijk hoeveel hout er vervoerd moet worden en de plaats waar het heen moet. Als je een prijs hebt, dan hup de jongens opjagen en zorgen dat het hout op die kar komt te liggen. En dan moeten ze gaan lopen.
Meestal ben ik op de fiets en kom ik ze onderweg naar de bouw tegen. Eenmaal op de bouw moeten ze het wel netjes opstapelen op de plek die jij bepaalt, want anders gooien ze het zomaar naast de kar op de grond. Een enkele keer gebeurt het dat ze niet komen opdagen, en dan pak ik de fiets en ga ik eens kijken waar ze blijven. Soms zitten ze dan ergens in de schaduw uit te rusten omdat het zo warm is. En als ik vraag of dat dan uren moet duren kijken ze me een beetje onnozel aan... Als je geen prijsafspraak maakt, dan vragen ze bij aflevering zo'n geweldig hoog bedrag dat je heel erg je best moet doen om eventueel nog op de helft uit te komen, wat dan zeker ook te veel is.
Veel van deze jongens en mannen lusten wel een drankje en soms wel wat meer dan één. Wat betekent dat je ze een beetje in de gaten moet houden. Maar voor mij geldt bovenal, dat ik een goede werkrelatie met hen heb. Veel van deze mannen ken ik en de meeste in Puerto kennen mij ook. Ik maak een grap en soms help ik met opladen. Ik werk graag met ze en voor hen is dit hun brood. Als ik maar tien planken nodig had, dan had ik deze mannen nooit zo goed leren kennen. Maar weet je hoeveel vrachten hout er naar ons project zijn gereden???
Uiteindelijk werkten we samen met de Nederlandse vrijwiligers, een aantal lokale professionals en veel lokale vrijwilligers. Natuurlijk ook met een paar bedrijven die bijvoorbeeld de deuren hebben gemaakt en gemonteerd. Alle mensen hebben hun eigen manier van werken en manier van omgang. Dit project was voor mij weer een mooie uitdaging en weer een leerproces. Het was leuk om te werken met verschillende mensen en om te opereren in deze hoek van Nicaragua.
De laatste dagen in Puerto Cabezas heb ik het huis opgeruimt. Alles weer schoon gemaakt en in de opslagruimte gezet. Koelkast leeg en schoon, rest van de rijst verdeeld onder de helpers van die dag. Nog een rekening betalen en ook mijn fiets in de bodega gezet. Spullen gekocht voor een ander project en op de bus gezet naar Waspam. Afscheid nemen van diverse vrienden en zakelijke relaties. En tenslotte moest ik nog opschieten om in te checken op het vliegveld.
Ik haast me het lege huis uit... vreemd zo leeg...Ik pak mijn twee koffers en loop naar beneden. De deur hoeft niet meer op slot, ik ga naar buiten en de zon schijnt fel in mijn gezicht. Buiten het hek kijk ik nog even om, maar er staat niemand op het balkon te zingen: “Houdoe en bedankt olé olé...“ Toch zingt dat wel in mijn hoofd.
Pim van Campen
Leon Nicaragua
klik op de link voor de speech van Pim: http://youtu.be/ZwuWiFIogNo
klik op de link voor de speech van Nederlandse ambassadrice Reina Buijs: http://youtu.be/wAfs5JqhTZ8
klik op de link voor de speech van Nederlandse ambassadrice Reina Buijs: http://youtu.be/wAfs5JqhTZ8
