dinsdag 12 juni 2012

...dat was het dan!

En dat was het dan. Vier maanden van bouwen, van onderzoek doen, van huisbezoeken en consultas zitten erop. Iedereen heeft Puerto inmiddels verlaten en op een verstekeling in León na, verlaat ik morgen in aansluiting op de rest dan ook echt Nicaragua.

Terugkijkend kan ik bijna niet geloven dat het slechts vier maanden geleden is dat we met het overgrote gedeelte van de bouwbrigade (bijna vlekkeloos…) naar Bilwi, Puerto Cabezas zijn vertrokken. Toch is het zo.

Er is echter zo intensief aan dit project gewerkt dat het niet voelt als slechts vier maanden. Wellicht komt dat door de materiaal- en transportproblemen die we hebben moeten overwinnen of doordat er niet enkel een school maar tevens een basis voor een nieuwe organisatie gevormd is.

Daarnaast hebben we natuurlijk niet alleen maar samengewerkt, maar eveneens samengeleefd met een grote groep mensen.Vast staat in ieder geval dat we gedurende deze maanden gezamenlijk zowel praktische als inhoudelijke barrières hebben moeten overwinnen om dit project tot een goed einde te brengen.

Ook zijn de nodige persoonlijke drempels overwonnen om bijvoorbeeld een onderzoek in een vreemde stad, het bouwen in een ander land of het leven onder andere omstandigheden simpelweg te kunnen uitvoeren. We zijn moeilijke momenten tegen gekomen waarbij kritische vragen zijn gesteld over de manier waarop er vanuit Nederland en in Nicaragua gewerkt wordt.

Iets wat in mijn ogen positief is, mits iedereen zijn of haar eigen rol durft te analyseren en in de context waarin ze zich bevinden kan plaatsen. Nu, aan het einde van het project denk ik dat iedereen bovenal trots mag zijn op zijn of haar eigen bijdrage gedurende de afgelopen maanden.

Kijk naar wat er in samenwerking met de costeñas gerealiseerd is. Dankzij de inzet van de lokale en Nederlandse/Zweedse vrijwilligers, de oficiales en de stimulans van menig coordinator op de bouw staat er een school die nagenoeg klaar is. In de laatste periode zijn er verschillende meubels en speeltoestellen uit de grond gestampt en er is een plan gerealiseerd om in het onderhoud van de school te voorzien.

De therapeuten hebben uiteindelijk de 95 kinderen die mogelijk naar de school gaan in kaart gebracht door een persoonlijk document en een advies op te stellen. Bovendien zijn er meerdere onderzoeken uitgevoerd waarvan de resultaten veelbelovend en nuttig voor de toekomstige projecten van de stichting kunnen zijn.

Ja, persoonlijk kan ik met een goed gevoel terugkijken op de afgelopen maanden. Ik heb in Puerto mooie mensen mogen leren kennen die me dierbaar zijn geworden. Ik ben blij dat de school staat en dat er na herhaaldelijke pogingen een succesvol nieuw bestuur is aangesteld dat er zin in heeft. Ik hoop dan ook boven alles dat het bestuur samen met de wijkcoordinatoren de organisatie en de school tot een succes gaan maken. Ojalá.

Charlot