De eerste periode is een feit! Een week vakantie een gegeven! We zijn beland in een ander Nicaragua. In mijn optiek niet het echte Nicaragua, daar komen we vandaan, maar Nicaragua desalniettemin. Het Nicaragua waar je toeristen vindt bij de vleet, surfplanken een gangbaar accessoire zijn op straat en strand, en waar op elke hoek een hostel te vinden is. Kortweg, het Nicaragua van San Juan del Sur!
De vakantieweek is ondertussen al halverwege. Daar waar Simon, Alethya, en Imke de voorkeur gaven aan de zes uur durende busrit naar Puerto Cabezas, inclusief kuilen in de weg, kinderen op schoot en schildpadden op het dak. Johanna haar familie in Leon ging verblijden met haar gezelschap en een ontwerp ging maken voor een nieuwe moestuin. Pim van Campen nog in Puerto, met het hart voor het project, de voorbereidingen aan het treffen is voor het tweede deel van het project en Daniel en Marius in Granada het Nicaraguaase volk duidelijk gaan maken dat er, na afgelopen zomer, nog in ieder geval één Spanjaard en één Nederlander zijn die elkaar wél mogen!
Zo zijn wij (Tom, Marloes, Anniek en Len) afgereisd naar het surfparadijs van Nicaragua om de woeste golven van San Juan te trotseren. En woest zijn ze! Zo is gebleken... Een blauwe vinger bij Tom en een blauw oog bij Marloes zijn het gevolg van een stukje natuurkracht waar een beginnend surfer niet tegen opgewassen is. Ze vormen een goed trio met Anniek erbij, die op de laatste werkdag voor de vakantie bij het slaan van de spreekwoordelijke spijkers met koppen, haar eigen duim voor een luttele seconde over het hoofd zag met een blauwe vinger tot gevolg.
Woensdag is de grote dag waarop ook Gert en Pim S. zich bij de groep voegen. In Leon zullen wij Daniel, Marius en deze twee groentjes ontmoeten om ze gelijk op sleeptouw te nemen de discotheek in om ze de miskitodans, een erg belangrijk fenomeen in het oosten des Nicaragua, eigen te maken. Want de Hollandse boys ( Daniel incluis ) hebben bewezen wel degelijk soepeltjes in de heupen te zijn! Verder hebben we met Johanna zowaar iemand die de weg in Leon wél weet. Het is een terugkerend verschijnsel dat je als groep veelal de persoon vooroplopend blind volgt in de veronderstelling dat de persoon in kwestie ook daadwerkelijk weet waar we heen gaan. Deze veronderstelling was echter meer dan eens misplaatst, zo is ondertussen gebleken!
Zaterdag zullen wij de reis terug maken naar ons vertrouwde dorpje en zullen wij Tom en Marius helaas uit moeten zwaaien ...(snik).... Wat zullen wij onze timmermannen gaan missen! Op de bouw, maar nog meer in de avonden, zittend aan onze grote picknick/poker tafel..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten