Adios cement, zand en regen..

Door Len Groot Zwaaftink

..welkom hout, hamer en spijker!
We zijn nu een kleine maand aan het bouwen en het begint nu echt ergens op te lijken. De dagen van het cement mengen, poeren storten, zand tillen en gaten graven zijn nu echt voorbij. De eerste span is een feit.
Er wordt tevens in een recordtempo hout gehaald uit het bos dus voorlopig kunnen we ook daar weer mee vooruit. en als klap op de spreekwoordelijke vuurpijl, kunnen we (lees: mensen die er ook daadwerkelijk mee om kunnen gaan en geen gevaar vormen voor zichzelf en anderen, danwel voor de gehele constructie) nu ook aan het werk met de motorzaag! Wat een feest, wat een feest! Het aantal lokale vrijwilligers stijgt ook in grote getalen met elke dag die volgt. Burito's bij het ontbijt zijn bijna een schaars goed, bekers voor de fresco bij de lunch zijn heilig, en vorige week moest ik zelfs een gekookt eitje bij de lunch aan mijn neus voorbij zien gaan. Maar klagen mogen we zeker niet want het regent minder en minder, de zon schijnt meer en meer, m'n lichaam raakt redelijk gewend aan rijst en bonen, en de wc heeft tegenwoordig een deur met 'slot'. Wat wil een mens nog meer!

Vorig weekend heeft een klein gezelschap zich gewaagd aan de barre tocht richting de Yahoo watervallen. Of je 'Yahoo' ook daadwerkelijk zo schrijft is mij overigens niet helemaal zeker. Desalniettemin, het was survivallen! Ook streng toezicht van onze lokale gids Alonso 'ik ren een heuvel op in de tijd dat jij met je ogen knippert' Velasquez, kwamen we na een goed uur lopen door de woeste jungle aan bij de nu al legendarische watervallen van Yahoo. En ondanks het feit dat het een prachtig stukje natuur was en je er heerlijk kon zwemmen en zitten in het zonnetje, doet het woord 'waterval' deze veredelde stroomversnelling toch iets teveel eer aan. Maar nogmaals, mooi was het zeker!

Nu weer terug naar het bouwen van een school. Zoals ik eerder al aangaf wordt er stevig aan de weg getimmerd. En met weg bedoel ik dan natuurlijk steunbalken, spannen, schoren, klossen, moederbalken, en dat soort dingen. Nog een weekje en dan is het tijd voor een welverdiende vakantie. Tijd voor witte playa's en ijskoude cervesas! Helaas moeten we daarna wel afscheid nemen van Tom en Marius, maar mogen we Gert en Pim eindelijk verwelkomen in het altijd door zon overgoten, nog niet door toeristen ontdekte, maar o zo mooie dorpje El Naranjal.
Hier laat ik het bij voor vandaag. We zijn hier nu alweer vijf weken en de tijd vliegt als je het naar je zin hebt. Hoeveel graden is het nu in Nederland? Hihi..