Door Jan Tenback
Na weer wat gewend te zijn aan de kou in Nederland en de jetlag voorbij moet ik toch wel dagelijks terugdenken aan de tijd in Puerto Cabezas. Terugkijkend ben ik trots op de vorderingen die gemaakt zijn. Onverwacht snel is de bouw van start gegaan met veel meer vrijwilligers dan eerder gedacht. We hadden niet kunnen denken dat eind januari de bouw al zo ver zou zijn als nu op de foto's zichtbaar is.
De herinneringen aan mijn tijd in Nicaragua laten zich nog niet zo makkelijk vertalen in heldere tekst. Wat heb ik veel gezien, ervaren en meegemaakt! Het grootste verschil met bouwen in Nederland is toch zeker wel de snelle gang van zaken. In Nicaragua konden we iets bedenken, voorstellen en gelijk starten. Bijvoorbeeld; een bouwvergunning die ik in Nederland aanvroeg voor mijn vertrek, blijkt bij terugkomst na een maand nog eigenlijk geen stap verder te zijn.... Wat een verschil met de wijze van werken daar; de contouren van de school zijn al lang uitgezet en het hoogste punt is al bereikt. Uiteraard moet je in Nicaragua wel de instanties te vriend houden. We hebben bijvoorbeeld de bouwinspecteur ook een vrijwilligerskaart (met foto) gegeven zodat hij zich volledig betrokken voelt bij het project! De inzet van de bevolking was indrukwekkend, hard werken voor een maaltijd en sparen voor een bonuspakket; bijzonder! Het mooie aan dit project is toch zeker wel de geslaagde poging om de lokale bevolking mede verantwoordelijkheid te laten dragen voor hun nieuwe school. Dit gaat niet zonder slag of stoot maar loopt beter dan ik vooraf had gedacht.
Nicaragua heeft een grote indruk op me gemaakt; met beperkt materieel toch iets voor elkaar krijgen is een prachtige ervaring geweest. Tussen de middag een kokosnoot bij de buurman kappen en voorzien van een gaatje met een 4 duims-spijker... Terwijl de bevolking een zekere gelatenheid kent, waar de mensen lange tijd in hangmatten door kunnen brengen, wachtend op eigenlijk niets, maar toch een onverwachte bereidwilligheid tonen zichzelf op een zeer actieve wijze in te zetten als hierom gevraagd wordt vond ik verrassend. Ik werd teruggeworpen op de basis van ons vak wat zeer inspirerend heeft gewerkt voor mij. Om het werk en de bewerkingen zodanig over te brengen naar de lokale bevolking, die niet alleen anderstalig was maar ook niet opgeleid in het bouwen van scholen, gaf een nieuwe dimensie. Voor iedereen zeker een aanrader om weer eens helder voor ogen te krijgen waar de basis van architectuur ligt en waar het belang van de de eindgebruikers centraal staat. De noodzaak van het grondig vooraf verkennen van de aanwezige materialen en het uitwerken van bouwtekeningen werd bevestigd. Hiernaast was het echter ook nodig dat ter plaatse nieuwe oplossingen bedacht moesten worden bij de bijna dagelijks voorkomende 'onverwachtse' problemen.
De prachtige natuur, de vele lieve mensen die ik heb leren kennen, het heerlijke klimaat en het harde werken van de afgelopen tijd zijn zaken waar ik met een goed gevoel op terugkijk. Vanuit Nederland blijf ik natuurlijk zo goed als mogelijk betrokken bij de activiteiten van iedereen in Nicaragua.
Na weer wat gewend te zijn aan de kou in Nederland en de jetlag voorbij moet ik toch wel dagelijks terugdenken aan de tijd in Puerto Cabezas. Terugkijkend ben ik trots op de vorderingen die gemaakt zijn. Onverwacht snel is de bouw van start gegaan met veel meer vrijwilligers dan eerder gedacht. We hadden niet kunnen denken dat eind januari de bouw al zo ver zou zijn als nu op de foto's zichtbaar is. De herinneringen aan mijn tijd in Nicaragua laten zich nog niet zo makkelijk vertalen in heldere tekst. Wat heb ik veel gezien, ervaren en meegemaakt! Het grootste verschil met bouwen in Nederland is toch zeker wel de snelle gang van zaken. In Nicaragua konden we iets bedenken, voorstellen en gelijk starten. Bijvoorbeeld; een bouwvergunning die ik in Nederland aanvroeg voor mijn vertrek, blijkt bij terugkomst na een maand nog eigenlijk geen stap verder te zijn.... Wat een verschil met de wijze van werken daar; de contouren van de school zijn al lang uitgezet en het hoogste punt is al bereikt. Uiteraard moet je in Nicaragua wel de instanties te vriend houden. We hebben bijvoorbeeld de bouwinspecteur ook een vrijwilligerskaart (met foto) gegeven zodat hij zich volledig betrokken voelt bij het project! De inzet van de bevolking was indrukwekkend, hard werken voor een maaltijd en sparen voor een bonuspakket; bijzonder! Het mooie aan dit project is toch zeker wel de geslaagde poging om de lokale bevolking mede verantwoordelijkheid te laten dragen voor hun nieuwe school. Dit gaat niet zonder slag of stoot maar loopt beter dan ik vooraf had gedacht.
Nicaragua heeft een grote indruk op me gemaakt; met beperkt materieel toch iets voor elkaar krijgen is een prachtige ervaring geweest. Tussen de middag een kokosnoot bij de buurman kappen en voorzien van een gaatje met een 4 duims-spijker... Terwijl de bevolking een zekere gelatenheid kent, waar de mensen lange tijd in hangmatten door kunnen brengen, wachtend op eigenlijk niets, maar toch een onverwachte bereidwilligheid tonen zichzelf op een zeer actieve wijze in te zetten als hierom gevraagd wordt vond ik verrassend. Ik werd teruggeworpen op de basis van ons vak wat zeer inspirerend heeft gewerkt voor mij. Om het werk en de bewerkingen zodanig over te brengen naar de lokale bevolking, die niet alleen anderstalig was maar ook niet opgeleid in het bouwen van scholen, gaf een nieuwe dimensie. Voor iedereen zeker een aanrader om weer eens helder voor ogen te krijgen waar de basis van architectuur ligt en waar het belang van de de eindgebruikers centraal staat. De noodzaak van het grondig vooraf verkennen van de aanwezige materialen en het uitwerken van bouwtekeningen werd bevestigd. Hiernaast was het echter ook nodig dat ter plaatse nieuwe oplossingen bedacht moesten worden bij de bijna dagelijks voorkomende 'onverwachtse' problemen.
De prachtige natuur, de vele lieve mensen die ik heb leren kennen, het heerlijke klimaat en het harde werken van de afgelopen tijd zijn zaken waar ik met een goed gevoel op terugkijk. Vanuit Nederland blijf ik natuurlijk zo goed als mogelijk betrokken bij de activiteiten van iedereen in Nicaragua. Wat ook zeer fijn was te merken hoeveel mensen met ons meeleven vanuit Nederland. Geweldig om die steun te voelen, hartelijke dank! Mijn collega's in Nicaragua wens ik nog een mooie tijd, als jullie me nodig hebben dan weten jullie me te vinden!
Hartelijke groet, Jan
Geen opmerkingen:
Een reactie posten