Hoogste punt in zicht!!

door Ronald van Driel

Na een tweede week hard werken zijn we vandaag lekker gaan uitwaaien in Wawa. Dit is een vrij afgelegen miskito dorp op zo`n anderhalf uur varen van Puerto. Nadat we in de binnenhaven op een soort uitgeholde boomstam waren gestapt, volgde een prachtige tocht langs mangrove bossen en miskito dorpjes. Met de wind flink in de haren en de zon maximaal op ons gezicht kwamen we tegen 10.00 uur in Wawa aan. Het bleek echt een prachtige community te zijn, waarin een enorm relaxte vibe ons tegemoet kwam stromen.

Onze schipper woonde zelf ook in Wawa en heeft ons een rondleiding gegeven langs de 300 huisjes, naar het strand vol met zelfgemaakte kano`s. Het dorp leeft dan ook van al het `goede` uit de zee. En hier betekent dat niet alleen de visserij, maar met name de pakketten drugs die met regelmaat aanspoelen op de oostkust van Nicaragua. Wanneer de drugsboten uit Colombia door de politie dreigen te worden onderschept, lozen ze hun lading vaak in zee. Dorpjes als Wawa verzamelen dit vervolgens om er zelf een flinke bak geld aan te verdienen. Gelukkig hebben wij van deze donkere kant niks meegekregen en hebben we heerlijk wat energie bij liggen tanken om ook in week drie maximaal aan de bak te kunnen met zijn allen.

Op de bouw loopt alles dus nog op rolletjes. Ook in week twee is er enorm veel gebeurd, al is het resultaat wat minder zichtbaar dan in week één. Het ontwerp bestaat in feite uit verschillende houten onderdelen, die in eerste instantie als element in elkaar worden gezet. Op het moment dat deze elementen af zijn, kunnen we beginnen met het in elkaar zetten van het bouwpakket. De hele bouwplaats ligt nu dus vol met stapels spanten, kolommen en vloerdelen, die als het goed is volgende week worden omgetoverd in een prachtige school.

Afgelopen maandag zijn we verder gegaan met de fundering van gebouw één en zijn ook de betonnen kolommen gestort. Daarnaast is het grondwerk van gebouw twee ook al opgepakt. Dit stond eigenlijk nog lang niet op de planning, maar de grote opkomst van de vrijwilligers heeft ons gedwongen om nog meer vaart in het project te brengen. Aan het einde van de dag is het zelfs al gelukt om de eerste poeren van gebouw twee te storten. Om niet in de knoop te komen met het constructiehout van gebouw één is Pim op maandag begonnen met het maken van een `voorbeeldspant`, zodat de laatste dingen kunnen worden glad gestreken voor de hele massa zich in het hout gooit.

Omdat Tim, Wen en Kristel S. vanwege het weer vastzaten op Corn Island, was het op dinsdag een beetje behelpen op de bouw. Er moest best veel meet- en denkwerk gedaan worden en dat is vrij moeilijk te doen met 40 man. Gelukkig konden de vrijwilligers in eerste instantie beginnen met het afmaken van de fundering voor gebouw twee. Met zo`n grote groep is dat natuurlijk een klusje van niks, dus nog voor de middag lag ook deze fundering erin. In de middag hebben we zelfs mensen naar huis moeten sturen, omdat er meer mensen waren dan dat er werk was. Dit is natuurlijk voor niemand leuk, maar wie had twee weken geleden kunnen hopen dat we in deze luxe positie terecht zouden komen. Op de eerste bouwdag rekende we op vijf tot tien vrijwilligers en nu zijn het er zo veel dat we ze eerder naar huis moeten sturen.

De rest van de week zijn we dus voornamelijk bezig geweest met het hout voor de constructie en het opmetselen van de bodega. Onder leiding van Pedro gaat dit heel lekker en hoeven we er eigenlijk niet naar om te kijken. Vooral nu het weekend van onze Corn-bezoekers een weekje blijkt te worden, is het prettig om ook vanuit de locals mensen te hebben, die de kar kunnen trekken.

Aan het einde van de week kunnen we de balans opmaken; alle kolommen van gebouw één zijn gestort en de bodega is tot vloerniveau opgemetseld. Volgende week kunnen we beginnen met het in elkaar zetten van ons bouwpakket en geven we het gebouw daadwerkelijk vorm. Omdat het hout enorm zwaar is zal dit echter nog een flinke klus worden. Het wapeningstaal voor gebouw twee is reeds gevlochten en op de poeren geplaatst, waardoor we ook hier verder kunnen gaan met het storten van de kolommen.

Al met al zit de spirit er op de bouw nog altijd lekker in. Vooral nu we met de houtconstructie zijn begonnen, begint het beoogde leerproces vorm te krijgen. Ik vind het nog steeds fantastisch om het enthousiasme van de vrijwilligers te ervaren en heb er alle vertrouwen in dat het hoogste punt van gebouw één heel snel wordt gehaald.