Van bouwpakket tot gebouw!

door Ronald van Driel

Mijn laatste volledige bouwdag zit er al weer op. Van het weekend nog even lekker naar Haulover en maandag alleen nog even gedag zeggen. In de middag vlieg ik alweer naar terug naar Nederland. Wat is de tijd snel gegaan zeg! Er is in de vier weken dat ik hier was enorm veel gebeurd. Het met onkruid begroeide stuk grond midden in de wijk Nueva Jeruslem heeft plaats gemaakt voor een levendige bouwplaats, waar de contouren van de eerste twee gebouwen van de school al uit de grond omhoog komen. Een school die duidelijk hard nodig is gezien de noodlokalen die nu op het kavel stonden. De enorme opkomst van vrijwilligers uit de wijk toont ook wel aan hoe graag de mensen in de wijk de school willen hebben. Jongens van nog geen zestien jaar oud staan dag in dag uit als een ongelooflijke te werken voor een school waar zij zelf nooit meer op zullen komen en waar hun kinderen voorlopig ook nog niet zullen zitten.

In de drie weken die we nu aan het bouwen zijn heb ik enorm veel plezier gehad met die gasten. Ergens was ik wel bang dat mijn gebrek aan Spaans, de communicatie wat lastig zou maken. Natuurlijk is het ook moeilijk gebleken om echt dingen aan ze uit te leggen, maar daarom heb ik niet minder met ze gelachen. Voor het overbrengen van de kennis waren er gelukkig genoeg Spaanstalige Nederlanders aanwezig en op zijn tijd heb ik de locals natuurlijk wat Nederlandse zinnetjes geleerd. De meest gebruikte aanspreekvorm op de bouw is op het moment volgens mij `koekenbakker`, dus je kunt wel zeggen dat ze snel leren.

Wat betreft de bouw zelf hebben we deze week helaas net niet het hoogste punt bereikt, zoals ik dat in mijn vorige verhaal kopte. Bijna de hele vloer van gebouw één ligt er wel in en de eerste houten kolommen (palen) staan overeind. De fundering van de tribunetrap voor gebouw één is ook gestort. We noemen het een tribunetrap omdat het meer een gebruiksfunctie krijgt dan alleen dat van entree tot het gebouw. De trap loopt dan ook over de volle lengte van het gebouw en wordt een soort hangplek voor de kinderen tijdens de pauze. Voor de trap zal een mooi basketbalveld gemaakt gaan worden.

Van gebouw twee staan de meeste betonnen kolommen van de fundering. Daarnaast hebben we in overleg met de lokale bevolking besloten om gebouw twee met één klaslokaal uit te breiden. Dit wordt gedaan om een grotere speelruimte over te houden. Vandaag zijn daarom zes extra gaten gegraven, waar begin volgende week met de fundering van uitbreiding kan worden begonnen.

Terwijl wij ons druk maakten om het gebouw zelf zijn twee lokale mannen, Reinaldo en Humberto, met een groepje aan de gang gegaan met de vloerdelen en spanten. De spanten komen boven op de kolommen te liggen en maken uiteindelijk het dak. Eigenlijk had ik dus gehoopt dat we deze week al minimaal één van de spanten in het werk had kunnen plaatsen, maar mede door het extreem warme weer bleek dit niet haalbaar. Wel moet ik zeggen dat met name de spanten er prachtig uitzien. Nu we alles in elkaar aan het zetten zijn, begin je ook te zien dat wordt gegrepen hoe het gebouw er precies uit komt te zien. Dit maakt de meeste alleen maar nog enthousiaster dan dat ze al waren.

Morgenvroeg dus nog even uitwaaien in Haulover en genieten van het heerlijke weer. Dezelfde schipper als vorige week wacht ons op in de haven waar we al rond een uur of zes moeten zijn geloof ik. De tocht gaat opnieuw met een uigehakte boomstoom langs de mangrove bossen waar ik vorige week over repte, alleen zullen we deze keer nog even twee uurtjes verder moeten varen. Goed insmeren dus, want om zeven uur s`ochtends is de zon al ongekend aanwezig.

Van het weekend ga ik in ieder geval nog even maximaal genieten van mijn laatste daagjes hier.


Groetjes Ronald