StichtingSamenScholen.blogspot.com

Door Pim van Campen

Na één maand bouwen zijn we goed opgeschoten en worden de gebouwen steeds verder opgetrokken. Afgelopen week hebben we de vlag in de nok gehangen omdat we het hoogste punt hebben gereikt van gebouw één. Christel heeft samen met een paar meiden uit de wijk de vlaggen gemaakt en ze zien er prachtig uit. Toen het eerste spant op zijn plaats lag ging de vlag uit.

Afgelopen dagen hebben we erg hard gewerkt en plannen gemaakt voor de volgende maand. Er moet nog erg veel gebeuren en een aantal vrijwillige vakmensen uit de wijk hebben al aangegeven dat ze deze maand niet meer zoveel tijd zullen doorbrengen op de bouw. Er moet natuurlijk ook brood op de plank komen.Dat is best lastig voor de voortgang van het project. Maar wij passen ons aan zoals dat voor alles geldt hier.

Gelukkig zijn er ook jongens op de bouw, waarvan het grootste gedeelte wellicht niet zoveel ervaring heeft in constructiewerk, maar die wel elke dag trouw op de bouw komen en het werk serieus nemen. Deze jongens proberen wij zo veel mogelijk te leren en kennis te delen. Een paar "hangjongeren" (ja ja, wij hebben ze ook) laten we een beetje links liggen. Maar zo gebeurt het soms dat ik om een plank van 1 meter (4 ft) vraag en dan is hij 1.2 meter. Ze beginnen halverwege de plank met meten, rollen de rolmaat een stukje uit en hupsa: zagen maar… Ik moet er soms best om lachen. Gelukkig kan je van die 1.20 meter nog wel 1 meter zagen.

De afgelopen week zijn Jan en Wen - twee van de TU/e - naar huis gegaan. Wen was hier al vanaf begin december en Jan eind december. We hebben natuurlijk veel samen gewerkt en Jan heeft vooral erg veel werk verzet in de beginfase met het uitzetten en maten bepalen. Wen liep nog wel eens rond met een schrift: "Hé Pim, hoe lang zijn ze hier nu mee bezig? " Nou ik denk ongeveer een half uurtje… " Ik moet het precies weten hoor!!" " En als je dat of dat wilt bereiken, dan moet je nu wel materiaal bestellen". "Ok Wen.. komt in orde." Jan en Wen, ook jullie heel erg bedankt. Het was een toffe tijd!

Zo verandert onze groep met mensen hier. Nu zijn we nog maar met vier personen in huis. En alleen Tim is nog over van de 'december-club'. Straks komen er weer andere mensen bij en over drie weken zijn we weer met z'n tienen. Soms is het best lastig te bevatten dat wij hier al zo'n tijd zitten. je bent volledig gewend aan de gang van zaken hier: het eten, de mensen, het klimaat. Voor de nieuwelingen is dat toch weer even omschakelen.

Persoonlijk (als projectcoördinator) heb ik het erg naar m'n zin. Ik vind het leuk om met de mensen van hier te werken en het is een uitdaging om het project goed te laten verlopen. Er moeten zaken gedaan worden met de houthandel en er zijn veel verschillende zandleveranciers. Welke neem je en waarom?! Op welke manier werk je samen? Bijvoorbeeld, als ik meer materiaal nodig heb, vragen ze gelijk geld en het liefst het hele bedrag. Maar dat gaat natuurlijk niet. Zeker niet in een land als Nicaragua. Een aanbetaling is normaal. Vervolgens moet alles geleverd en vaak geteld worden voordat het restant wordt betaald.

Doordat ik hier al een paar maanden ben beginnen mensen je te kennen. We maken grappen en vragen hoe het weekend was? Hoe het met zijn broer gaat? Of hij het werk leuk vindt? Het is vriendelijk en hartelijk. Maar als een bepaald bedrijf of een bewuste persoon zijn afspraken niet nakomt, dan ben ik minder vriendelijk en misschien zelfs wel lastig. Totdat het probleem is opgelost en dan gaat er een emmer zand overheen.

Zo hebben we nu een meningsverschil met onze 'wichelroede -man' - de ingenieur die onze put bouwt. Hij heeft de waterput geboord en de pomp geplaatst maar het werkt nog steeds niet en dat is niet fijn. Wij willen deze put graag gebruiken om water te kunnen drinken. Nu zijn we al weken water aan het halen in een andere wijk en dat kost veel draagwerk en energie. Die meneer probeert ons echter een loer te draaien en heeft een pomp geplaatst die niet nieuw is. Toen ik om de rekening vroeg kreeg ik een nep factuur. Dus daar gaat iets goed mis. Er komt nog altijd geen water uit.

Hij vertelde eerst dat het aan de energie lag. "Wij zitten met onze pomp aan het einde van de lijn. Daarom is het geen 220V meer, maar ongeveer 205." Later zei hij dat het aan een aansluiting lag. Nu is het de vraag waar het dan aan ligt. Of ligt het misschien gewoon aan hem!? De huidige pomp is in ieder geval niet sterk genoeg. Hij heeft een oude geleverd met 0,5 pk. Op de offerte staat echter dat er een nieuwe pomp zal worden geintsalleerd met 1 pk. Ik heb behoorlijk veel bewijs materiaal verzameld en hij krijgt nog één kans, anders geef ik hem aan bij de politie. Dat is normaal hier. Als je niet levert wat afgesproken is of als je opgelicht wordt ga je naar de politie. Dus ik ben erg benieuwd waar hij voor kiest; een nieuwe pomp waar zo water uit komt. Of een aangifte. Ik hou jullie op de hoogte.

Pim van Campen