door Tim Dijkmans
In Waspam gingen we meteen richting de kerk, waar we werden begroet door padre Floriano, een goede vriend van Kristel. Deze vriendelijke pastoor bracht ons naar een relaxed huis met bedden (!!), een toilet en een echte douche. Boven verwachting bood hij ons meteen koude Toña (de lokale biersoort) aan, waardoor je bijna vergeet dat hij de pastoor is!
De meiden gingen even shoppen, want geschikte kerkkleren hadden we niet. De dames kwamen ieder terug met een kerstjurk. Ik hield het gewoon bij mijn smerige rimboekleren. Na ons opgefrist te hebben, gingen we naar kerk voor de mis van Kerstavond. De kerk zat goed vol en het was op zich leuk om weer eens in de kerk te zijn. Het is vrijwel exact hetzelfde als in Nederland, alleen dan in het Spaans en Miskito. Mede daardoor duurde de mis een uur of 3. Op het eind haalde padre Floriano ons naar voren om ons voor te stellen.
Na de mis kon onze Kerst beginnen. De andere padre, een beer van een vent met de naam Elvis, had een heerlijk kippetje bereid. Na nog wat Toña en een goed gesprek over religie sliep ik, voor het eerst in Nicaragua, in een bed. De volgende ochtend had Elvis een fantastisch Kerstontbijt klaargezet. Hier is het gebruikelijk dat kerkgangers eten aan de padres geven. We hadden dus allerhande taartjes en cakejes om uit te kiezen. En, er was echte koffie!
Na een rustig ochtendje gingen we in de middag met Floriano naar het huis van zijn ouders. Dat was een uur of twee rijden met de jeep. Wij gingen zitten in de bak, maar dat bleek niet zo verstandig. Floriano scheurde alsof de duivel hem op de hielen zat en we werden alle kanten op geslingerd. Bont en blauw kwamen we dan ook aan in Santa Clara. Daar hebben we een beetje rondgehangen.
Tegen de avond stapten we weer in de truck van Floriano. Ik begon voorin, dat was even schrikken. De muzieksmaak van de padre was niet bepaald katholiek te noemen… Gelukkig kon ie er zelf ook hartelijk om lachen. Na een paar kilometer ging ik toch maar achter in de bak staan, dat was ook een stuk beter dan zitten trouwens. Het was wel tof om in het donker over die heuvels te raggen. Toen die grappenmakker achter het stuur ons ook nog natspoot met zijn ruitenwisservloeistof kon hij helemaal niet meer stuk bij mij. Wat een held! Leuk om te zien dat een pastoor ook op zijn tijd een biertje drinkt en van een dolletje houdt.
In de avond krijgen we nog bezoek van wat gasten die we eerder had ontmoet. Die wilden ons dolgraag Miskito leren en daarnaast avances maken op de vrouwen. Het eerste lukte redelijk, het tweede niet echt. Daarna was het tijd voor ons laatste avondmaal in Waspam. Er was weer allerlei eten gebracht, waaronder hert en een lekker visje, genieten dus! Toen Elvis na het eten nog een fles rum achter het gordijn vandaan toverde, waarvan zelfs het bestaan bij Floriano niet bekend was, was het natuurlijk helemaal feest. Voor het krieken van de dag vertrokken we de volgende ochtend weer met de bus naar Puerto. Elvis nam afscheid van ons met nog een laatste dijenkletser en een kop koffie. Het was een bijzondere Kerst!
De busreis terug was minder relaxed. We zaten binnen dit keer en dat was maar goed ook. Het dak hing namelijk helemaal door en er zaten gaten in van de roest. Het kon elk moment instorten, evenals de bagagerekken. Gelukkig zaten wij redelijk veilig achterin. Slapen zat er echter niet in want de deplorabele staat van het voertuig hield de chauffeur niet tegen om zo hard mogelijk te rijden. Flink door elkaar geschud, maar heelhuids, kwamen we rond de middag weer aan in Puerto.
Groeten Tim
Geen opmerkingen:
Een reactie posten