Geen houtkap met nieuwe maan

door Kristel de Krijger

De week is voorbij gevlogen. Het is alweer vrijdagavond. De politieke toestand is gestabiliseerd gelukkig. Tegen alle verwachtingen stonden we toch niet aan de vooravond van een nieuwe burgeroorlog tegen de Sandinisten. Nou, valt dat even mee.

Wat niet meevalt is het gebruiksgemak van onze facilitaire voorzieningen. Ons keukenprinsesje Wen heeft een goede poging gedaan om fruit door de wc te spoelen – goed mogelijk dat dat in Vietnam (Wen heet eigenlijk Huynh) traditie is – maar in Nicaragua werkt het rioolsysteem niet zo mee. Hoe smaller de rioolpijp, hoe goedkoper. Met alle goede wil van de wereld drijft er na vele woeste doortrekpogingen nog altijd één hardnekkig stukje ananas in onze pot. Elke keer weer even schrikken…

Maar goed, dit keer gaat het niet over oorlog of verstopte wc’s. Het gaat over de voorbereidingen van het project. Dat is waarom U dit blog leest, dus laat ik me daar dan ook op focussen. Maar na dagen achtereen over gordingen en poeren te hebben geboomd en tweehonderd keer in het Spaans te hebben uitgelegd wat wij in Puerto Cabezas komen doen, is het soms even lekker om over ananas in een toiletpot te keuvelen.

Hout of cement?

Vandaag hebben we de eindversie van het basisschoolontwerp gepresenteerd in de wijk. Enkele aanpassingen zijn opgenomen zoals het gebruik van verschillende soorten hout (een hardere duurzamere soort) voor het plateau dat de lokalen verbindt, namelijk ‘Santa Maria’. Een lichtere en goedkopere soort hout voor de constructie van de modulen, namelijk ‘Pino’ (Pijnboom).

Eerder schreven wij al over de lichte teleurstelling die we bemerkten toen de wijk het aanvankelijke houten ontwerp zag. Verschillende argumenten zijn langsgekomen zoals ‘duurzaamheid’. Die discussie is nog steeds aan de gang. Wat duurzaam is voor ons (goed voor het milieu) is nog niet altijd even duurzaam voor hun (dat het lang stand houdt). Hufterproof was een ander argument. Als je kwaad in de zin hebt, is hout toch makkelijker. Onderhoud speelde ook mee. De kans dat er iedere vijf jaar een likje verf overheen gaat is tot nog toe zeer klein. En wat men niet uitspreekt maar wél meetelt is ‘status’. Wie geld heeft bouwt in cement. Kortom: we willen graag cement.

Fibre cement

Probeer daar maar eens de middenweg in te ontdekken!

Maar wij denken dat we wellicht een middenweg gevonden hebben. Die heet: ‘fibre cement’. Ik had er nog nooit van gehoord en er zijn nog wat tests nodig voor iedereen over stag is, maar er is een zeer reële kans dat fibre cement uitkomst biedt.

Het is milieuvriendelijker dan gevels van cement, het heeft minder onderhoud nodig en het oogt van de buitenkant als een stenen gebouw, maar in wezen is het slechts een schilletje cement bovenop panelen van bamboe, kippengaas en tuno. Tuno is een natuurlijke vezel die oorspronkelijk door de Miskitos gebruikt werd voor het maken van kleding en als wandversiering. Het is misschien nog het beste te vergelijken met jutte. Fibre cement was sowieso al het materiaal wat gebruikt zal worden voor het dak. Maar nu dus ook de gevels.

De maanstand en houtkap

Verder hebben we vriendjes gemaakt met de houthandel en hebben we een hele goeie prijs gekregen voor het Pino hout wat we afnemen: 7,50 Cordobas per feet. Terwijl de normale prijs 9 was. Pim heeft bovendien besloten om de eerste dag mee te gaan met de houtkappers de bossen in. Tja…hij liever dan ik. Maar goed, dan hebben we wel alle inside informatie. Hoe, wat, waar, wordt er gekapt. Maar daar komt Pim zelf volgende week ongetwijfeld zelf nog op terug.

En wie had ooit kunnen bedenken dat we met het aanschaffen van het hout rekening moeten houden met stand van de maan. Volle maan is de perfecte tijd om te kappen. Geheid dat het gebouw nog zeker dertig jaar blijft staan met dat hout. Hout kappen met nieuwe maan is daarentegen uit den bozen. Het hout zal zich vol zuigen met water en binnen de kortste keren vertoont je houten gebouwtje mankementen. Gelukkig zijn we op tijd met onze houtaanvraag en gooit de maan geen roet in ons eten.

De Nica - wichelroede

Een waterput was ook een van de wensen van de wijk. En zo stond ik gistermiddag niet begrijpend naar onze Miskito ingenieur te kijken toen hij met twee stalen draadjes als een soort van goochelaar over het terrein liep, op zoek naar de onzichtbare waterstromen in de aarde. En jawel, twee stuks waterstroom zijn er ontdekt en godzijdank zaten die op een plek die goed uitkwam in het ontwerp. We wachten nog op een offerte, maar voor alsnog zijn we niet onder de indruk van de uitgaven die horen bij zo’n waterpomp.

Verder struin ik stad en land af met het verzoek om gereedschappen en een mogelijkheid om alle vrijwilligers iedere dag een lunch aan te bieden. We hebben de regionale regering, de burgemeester, Plan Nicaragua, het Nederlandse Rode Kruis en het World Food Program al gehad. Vele kastjes en muren heb ik al gezien, maar a.s. maandag ook wederom een afspraak met de burgemeester. Laten we hopen dat er iets uitkomt.

Ik hou u op de hoogte!

Groeten Kristel