Alsof we nooit zijn weggeweest

Week één is introductieweek. Zo langzamerhand komen de vrijwilligers per taxi aan bij “casa verde” (het groene huis) en binnen no-time zit het huis vol leven  en energie! Voor ons als “Team 2014” is het allemaal erg spannend. Het is hier in Puerto Cabezas een compleet andere wereld, een sprong in de diepe, mysterieuze en intrigerende cultuur van de muskito’s (de locale bevolking).

We staan overdag weinig stil want we volgend een druk schema. De kamers worden ingedeeld, er worden kasten en tafels gebouwd, huisregels afgesproken en we hebben een rondleiding in het stadje met onze vertrouwde tolk “Joshua”. Stapelbedden mogen we van het klooster lenen en die worden alle vijf in één keer met de pick-up verscheept. De bouwplaats is bezocht, een deel van de materialen besteld en vrijdag start het “bouwteam” met het uitzetten van de nieuwe klaslokalen.

Het “educatie-team” is druk in de weer met het benaderen van lokale onderwijsinstituten en nieuwe docenten waaronder een aantal al bekend zijn bij de stichting.

Het “Kennisoverdracht-team” treft de nodige voorbereidingen om zoveel mogelijk met beeldmateriaal bepaalde concepten of handelingen duidelijk te maken.

De stichting heeft inmiddels een harde kern bestaand uit lokale mensen om zich heen verzameld die al meerdere malen hebben geholpen. Zo staat er af en toe ineens een Nica voor de poort die bij het gezicht van Kristel enorm begint te glimlachen. Zij; en daarmee de stichting zijn hier opgenomen in een soort familie-eenheid binnen de gemeenschap en iedereen is super blij om ze er weer bij te hebben. Met de energie en vastberadenheid die er nu is; beloofd het een geweldig project te worden. Het lijkt wel of we nooit zijn weggeweest!

Tristan