5:45 uur. Tijd om eruit te gaan. Je wordt wakker, niet van de wekker, maar van blaffende honden, schreeuwende mensen en toeterende auto's. Ik ga mijn kamer uit op weg richting de douche maar helaas: BEZET. Nog even geduld. Dan eerst maar even een sigaret op het balkon. Vijf minuten later hoor ik de deur van de douche, tijd voor mij om te gaan. Na een frisse koude douche - kleertjes aan - stap ik op de fiets.
Het is 6:30 uur als ik de plaatselijke 'mozzarella winkel' binnen stap; "Buenos Dias Mike, Qué tal? Quiere café?". Na een heerlijke kop koffie vervolg ik mijn weg richting de bouwplaats. Rond 06:45 uur kom ik aan bij de bouw. Buiten de poort staan dan alweer 20 vrijwilligers te wachten om naar binnen te gaan. Na het openen van de bodega (opbergruimte) en het klaarzetten van de spullen, gaat het dan echt beginnen. De foto's van de vrijwilligers worden opgehangen en de werkzaamheden van vandaag worden besproken met de oficiales.
07:30 uur; Tijd om de groep bij elkaar te roepen. Ik roep: "We gaan beginnen", gewoon in het Nederlands. Ze begrijpen het allemaal maar blijven toch nog even zitten/liggen. Na nog wat geroep en het aansporen komt iedereen toch in beweging. Eén voor één lees ik de namen voor van de vrijwilligers. Ik geef aan bij welke oficiale ze zijn ingepland en wat de werkzaamheden zijn die ze vandaag gaan uitvoeren.
Als het 08:00 uur is, zijn ze daadwerkelijk aan de gang. Stuk voor stuk loop ik alles langs, kijk ik of iedereen begrijpt wat de bedoeling is en of het ook gaat zoals we met zijn allen zouden willen. Sommige vrijwilligers hebben af en toe nog wat aansporing nodig, maar over de hele week gezien gaat dit echt goed. Het is niet normaal wat de mensen hier op een dag kunnen wegzetten aan arbeid. Waar we in Nederland al klagen op het moment dat er een beetje zon voelbaar is, gaat hier iedereen door met een temperatuur van 30 graden.
Het grootste verschil in de manier van bouwen is dat ze hier geen materieel kennen. Houten spanten worden met de hand op het dak gezet. De kraan komt hier niet, dus 15 man sterk pakt een spant op en plaatst hem op het dak. De mixer met beton kennen ze hier ook niet. Hier is het een berg zand, grind en cement. Gemixt met de schep en getransporteerd met kruiwagens en emmers. De hele ochtend kijk ik rond of het goed gaat, steek af en toe zelf mijn handen uit de mouwen en tussendoor controleer ik de materialen en maak ik me druk over de planning.
11:50 uur; iedereen is er al bijna klaar mee. Ze weten dat het om 12:00 uur tijd is om te eten. Op de bouwplaats verzorgen de kokkinnen voor iedereen de lunch. Zodra al het gereedschap binnen is, geef ik het sein aan Nikki: "Completo", stuk voor stuk worden de borden vol geschept. Iedereen aan de lunch.
In de middag probeer ik ervoor te zorgen dat de groepen kunnen doorgaan met de werkzaamheden waar ze in de ochtend mee zijn geëindigd. Wanneer er verandering plaatsvindt, is het altijd lastig om iedereen weer aan de gang te krijgen. De vrijwilligers hier doen eigelijk niets uit hun zelf. Als je ze niet roept om weer aan het werk te gaan blijven ze heerlijk zitten. Een blik is de laatste week al voldoende.
13:30 uur; de groepen zijn weer aan het werk. Ik loop bij iedereen langs om te kijken of het goed gaat. Vanuit verschillende hoeken observeer ik of iedereen aan de gang is. Waar nodig stuur ik aan, wissel ik vrijwilligers van oficiale en help ik mee.
De tijd vliegt hier. Voor je het weet is het alweer 16:00 uur. Tijd om de gereedschappen en materialen weer in te leveren. Wanneer alle gereedschappen weer binnen zijn kan de poort weer open. Iedereen vliegt naar buiten "Hasta mañana". Alle vrijwilligers zijn weer weg. Deuren dicht, alles afsluiten en dan is het ook voor ons weer tijd om te gaan. Ik stap op mijn fiets. Daar gaan we weer. Onderweg weer een tussenstop bij de winkel, kleine boodschappen voor de avond.
Bij thuiskomst zit een groep aan tafel in de tuin. Stuk voor stuk vertelt iedereen over zijn dag. Wat heb je gedaan? En wat is er gebeurd? De ene dag is het wat spannender dan de andere maar al met al is iedere dag weer een hele mooie...
Adios!
Mike
