Bouwweek drie is alweer aangebroken en het is echt niet te geloven hoe hard de tijd voorbij vliegt hier. Ik zal middels deze blog een beeld schetsen van het bouwen hier in Puerto Cabezas. Ik probeer het een beetje in Jip en Janneke taal te doen, maar vergeef het me als ik te technisch word.
Zoals jullie inmiddels weten, zijn we een school aan het bouwen voor de kinderen in de wijk El Caminante. De omstandigheden zijn echter net even wat anders dan wat wij in Nederland gewend zijn. Een betoncentrale is hier niet te vinden, dus een belletje voor een mixerpomp en een paar kuub beton een dag van tevoren kun je wel vergeten. Nee, gewoon weer oldskool; 1 deel cement, 2 delen zand en 3 delen grind in een houten bak, water erbij en omscheppen tot je een ons weegt.
Het zand en grind moet overigens eerst ook nog even gescheiden worden door middel van een zeef. Ook wapeningsnetten en prefab balk- of kolomwapening is er hier niet bij; gewoon betonijzer buigen en vlechten. Hierbij komt natuurlijk ook dat we werken met lokale vrijwilligers die, in de meeste gevallen, ontzettend graag willen werken maar vrijwel allemaal Miskito en Spaans praten. Laat ik nou alleen heel gebrekkig Spaans praten. We zitten dus met een kleine taalbarrière.
Het zand en grind moet overigens eerst ook nog even gescheiden worden door middel van een zeef. Ook wapeningsnetten en prefab balk- of kolomwapening is er hier niet bij; gewoon betonijzer buigen en vlechten. Hierbij komt natuurlijk ook dat we werken met lokale vrijwilligers die, in de meeste gevallen, ontzettend graag willen werken maar vrijwel allemaal Miskito en Spaans praten. Laat ik nou alleen heel gebrekkig Spaans praten. We zitten dus met een kleine taalbarrière.
Zo klinkt het misschien allemaal alsof er niks van die school terecht kan komen, toch kan ik jullie mededelen dat de eerste twee aula's deze week qua metselwerk al op hoogte zijn! De lokale vrijwilligers hebben echt het vuur uit hun slippers(!) gelopen. Een gat graven van 75 bij 75 centimeter en een meter diep in deze keiharde grond bij 30 graden in de volle zon is op zijn minst een uitdaging te noemen. De locals draaien hun hand er niet voor om! Terwijl jij nu het zweet al op je voorhoofd voelt lopen terwijl jij dit verhaal leest op je tablet of smartphone.
Het is super leuk om te zien hoe enthousiast de mensen hier te werk gaan, terwijl wij ze met gebrekkig Spaans de werkzaamheden duidelijk proberen te maken. Toch ligt er aan het eind van de dag een stapel wapeningsbalken die niet van onze prefab versies in Nederland te onderscheiden zijn! Ook het metselen gaat echt super goed met de locals, de uiterste concentratie en inzet die van zwetende gezichten is af te lezen geeft je als voorman een onbeschrijfelijke voldoening.
We hebben onlangs ook groen licht gekregen voor de bouw van aula drie en vier, de financiële zaken zijn rond en onze uitvoerder, projectleider en technisch projectmanager hebben er vertrouwen in dat we dit in drie maanden voor elkaar gaan boxen! Deze week zal de vloer van aula drie al gestort worden, zodat er volgende week gemetseld kan worden. Voor aula vier zijn de gaten voor de funderingspoeren al gegraven, dus het gaat allemaal als een speer! Aan inzet van de vrijwilligers zal het in ieder geval niet liggen, ook wij als Nederlandse en Nicaraguaanse voormannen zullen er alles aan doen om eind april de school feestelijk te kunnen openen!
Aisabe Tom
