Cultuurshock onder een kokosnotenboom

roosterbord vrijwilligers

Inmiddels is de bouw al een paar dagen bezig. Het is heel leuk om te zien dat de lokale bevolking zo enthousiast is, en wat kunnen die Nica’s hardt werken zeg! Een aantal vrouwen (met kleine kinderen die er om heen hangen) , mannen (die heel graag willen laten zien wat ze kunnen) en een groepje jongens tussen de 14 en 17 jaar oud, zijn elke dag op de bouw te vinden. De ene nog sterker en onuitputtelijker dan de andere!

de directrice van de school aan het woord

De gemeenschappelijke motivatie van de buurtbewoners om een nieuwe school te bouwen, wordt extra aangemoedigd door een aantal sterke persoonlijkheden, die een groot enthousiasme uitstralen naar ons project en anderen motiveren om mee te werken. Een van die inspirerende mensen is de schooldirectrice van el Caminante die regelmatig mooi opgedost op haar naaldhakken komt helpen.

de bouwkeuken

Een andere motiverende factor voor zowel ons Nederlandse vrijwilligers en de lokale vrijwilligers is de lunch die elke dag en mediodía wordt geserveerd op de bouwplaats, door twee vrouwen uit de buurt die vanaf ‘s ochtends vroeg boven het vuur staan te zwoegen. Elke dag staat er rijst op het menu, met daarbij afgewisseld bonen, een stukje kaas, kip of rund dat wordt geserveerd met salade van kool met zure saus.

 

Hoewel ik inmiddels aan de smaken gewend ben (daar zit ook niet zo heel veel variatie in), is mijn maag dit helaas nog niet helemaal. Mijn maag is helaas ook nog niet helemaal bestand tegen de heerlijk zoete fresco die van putwater wordt gemaakt, die ik na een aantal uur non stop werken in de felle zon toch niet kan laten staan.

beton mengen op de bouw

Het is na bijna twee weken nog steeds moeilijk te omvatten hoe verschillend de Nederlandse cultuur is ten opzichte van de west Nicaraguaanse/Miskitu cultuur. Elke dag kom ik dit weer opnieuw tegen. Ook het feit dat we blank zijn, zorgt voor veel reacties, spanning en sensatie bij de lokale bevolking. Ze vinden het maar al te leuk om in het Miskitu over ons, onze eigenaardigheden en ons gebrekkig Spaans te roddelen en te giechelen.

Nicaraguaanse kokosnoten

Kortom, de cultuurshock is groot, maar als ik in een hangmat op onze veranda lig en uitkijk op de kokosnotenboom in onze tuin en geniet van de warmte en de zon, kan ik niet anders dan van deze mooie plek op aarde te houden.

Salina Berentsen