Ha luitjes. Deze week is het aan mij om jullie een blik te geven in onze wereld. En wie ben ik dan? Jimmy is de naam en ik ben hier in Puerto als bouwcoördinator. Samen met Jens, Hendrik en onze locale coördinatoren zijn wij de begeleiders van de vrijwilligers tijdens de bouw. Nu, 8 weken na de start van de bouw, kijk ik erg tevreden terug naar hoe zowel het bouwproces is gegaan, als wel op het aantal lokale vrijwilligers die elke dag komen helpen.
Nadat we vorige week vrijdag met succes de betonvloer van constructie 1 hebben gestort waren er na de gebruikelijke weekevaluatie wat ontevreden berichten over de bonuspakketten die wij na 5 volle dagen werken uitdelen. Deze pakketen zijn niet bedoeld als loon, maar meer als een blijk van waardering voor hun harde werk en inzet elke dag. Miscommunicatie was helaas genoeg om mensen te laten denken dat ze wel echt voor 'ons' werkten en de pakketten wel degelijk 'lonen' waren. 
Helaas hebben zulke kleine misverstandjes, in een super positieve en productieve periode, dan toch een negatieve effect.Maandag weer een positieve start; We gingen de lucht in! Helaas met wat minder vrijwilligers dan we gehoopt hadden maar dat mocht de pret van de eerste steen niet drukken! Langzaam werden ook de verdere contouren van de keuken zichtbaar en de rest van constructie 1. Nu een weekje verder mag ik trots melden dat alle buiten muren al een klein metertje zijn opgemetseld en dat we aankomende maandag al kunnen beginnen met het storten van de betonbalk die onder de kozijnen door zal komen te lopen!
Verder is er deze week naast het metselwerk ook flink progressie geboekt in het tweede gebouw. Waar begin deze week nog een aantal kolommetjes gestort moesten worden tussen de poeren en de ringbalk van de vloer, is nu de ringbalk al gekist, het vloerveld aangevuld en uitgevlakt, en is de balk zelf ook al gevlochten. Vanaf maandag is het zaak om het vloerveld te vlechten, het water systeem aan te brengen, en dan deze ook nog af te storten voor Semana Santa (vakantie week voor Nicaragua en dus ook voor ons).
Al met al de week toch goed afgesloten, ondanks de mindere opkomst van lokale vrijwilligers. Gelukkig is er dan nog altijd een harde kern van lokale vrijwilligers waar je op kan terugvallen, die gemotiveerd zijn om te leren en niet bang zijn om een blaar of twee te krijgen. Respect dat zij zich zo blijven inzetten!We hebben nog maar 1 werkweek vóór onze vakantie. Wat gaat onze tijd toch snel hier en wat hebben we al veel gedaan! Het therapeutengedeelte gaat steeds soepeler en met wat extra inzet halen we onze bouwdoelen ook voor Semana Santa. Voor het eerste gebouw is het de bedoeling dat de muren sowieso allemaal op hoogte gemetseld worden en dat we na onze vakantie over een mooie vlakke betonvloer kunnen lopen! En ja, inderdaad is het nog een berg werk om in een week te klaren, maar met minder nemen we geen genoegen.
Naast al het harde werk in de brandende zon is er ook tijd voor ontspanning, en was het dit weekend poging twee om de Cayos Miskitos te varen. Voor 11 mensen ging het wekkertje dus om een fijne half 6 ‘s ochtends om met ons rugtasje, koelboxje en wat gezonde spanning nog maar eens in een panga te stappen en een ruggen-brekende-ritje te maken over de Caribische zee van 3 a 4 uur.Aangekomen bij de opstapplaats stonden dezelfde twee kapiteins ons op te wachten met 2 andere boten. Een kleine opluchting voor ons. Na wat geruststellende woorden van onze kapitein dat de zee stukken rustiger was dan vorige week, voeren we met goede moed weg uit Puerto. 3 Uur en een paar karate slagen op mijn ruggenwervel later hadden we het dan toch gehaald! En of het de helse tocht waard was!
Wat is het daar toch allemachtig mooi en rustgevend. Overnachten in een vissershutje op palen, midden op de oceaan en onder de meest indrukwekkende sterrenhemel ooit, wauw...Overigens was toch niet alles koek en ei, op de terugweg bleek dat de motor van boot 2 soms last heeft van een ochtendhumeur en dat ook met veel rook en geluid liet weten. Alleen was het onze boot die de hoofdprijs pakte: Joehoe kapiteintje, je boot maakt water. Jawel hoor, lekkage door een aardige scheur in de vloer achterin bij de motor. En dat nog geen 20 minuten na vertrek en nog een 2 en een half uur varen tot aan Puerto. Gelukkig door een shirt kapot te trekken en om de beurt het gat ermee dicht te houden in samenwerking met een soort hoosdienst, zijn we toch veilig aangekomen.
Maandag kunnen we dus weer als herboren verder met de bouw, de reden dat we hier zijn!
Jimmy
