Naksa! Que tal! Hej! Hoi!

Miskitu, Spaans, Zweeds en Nederlands.. straks komt daar nog het Oostenrijkse “Servus” bij. Lisa en Verena uit Oostenrijk landen over twee uur en komen het therapeutenteam versterken. Ze hebben al twee jaar ervaring bij “Pequenos harmanos” in Nicaragua.

Terwijl de bouwbrigade druk bezig is om de eerste vormen van de school zichtbaar te maken, zijn wij druk bezig in kaart te brengen welke vormen van onderwijs en hulpverlening er in Puerto Cabezas aanwezig zijn.

We hebben een bezoek gebracht aan Los Pipitos zelf, aan Vecanori, een overkoepelend orgaan van verschillende organisaties voor gehandicapten.
Wat is de beste manier om de kinderen en gezinnen in kaart te brengen? Verschillende mensen hebben verschillende ideeën en in overleg proberen we dit zo goed en effectief mogelijk af te stemmen.

Verder hebben we gesproken met Jet van Stichting Marijn. Ze geeft de tip dat we Casa de Hermanamiento wellicht kunnen gebruiken als ruimte voor onze groepsactiviteiten tot dat de school klaar is. Dus ook daar lopen we even langs. Prima ruimte en zeer kindvriendelijk met mooie muurschilderingen. Zo komen we stap voor stap steeds verder.

Wat is er aan mensen om straks mee samen te werken?
Het ziekenhuis lijkt op het 1e gezicht niet hygiënisch en professioneel, maar er is een fysiotherapeut. Ze heeft een kamertje van 2x1m. Er wordt gezegd dat zij de enige is op 50.000 inwoners. Niet gek dat de vraag aan ons is gesteld of we daar iets in kunnen betekenen.

Een dag later bezoeken we een polikliniek en het rode kruis. We worden hartelijk ontvangen bij de polikliniek. Het ziet er schoner en beter uit dan het ziekenhuis.
Er wordt ons verteld dat er daar ook een fysiotherapeut werkzaam is. Jeeee nog een!
Ze is weliswaar niet aanwezig, maar in maart kunnen we terugkomen om met haar te spreken.

We mogen rondkijken in de polikliniek. Er hangt een rustige atmosfeer, galerij om een binnentuin. Her en der zitten mensen te wachten op bankjes, kinderen lopen rond. We raken aan de praat met een verpleegster die workshops geeft. Ze vertelt over workshops aan ouders met jonge kinderen, deskundigheidsbevordering voor het personeel etc. Ze is enthousiast en we zijn van harte welkom om een keer langs te komen en mee te kijken hoe ze hier in Nicaragua workshops geven.

We zien prachtige zelfgemaakte borden over het belang van borstvoeding, Valentijnsdag en roken. Mooie manier om de kennisoverdracht beeldend te ondersteunen.

Het rode kruis blijkt vooral gericht te zijn op preventie en voorlichting bij rampen.
Goed dat ze er zijn maar verder weinig relevant voor ons.
Ik ga naar het vliegveld.. tot de volgende blog!

Groetjes Maaike