Terug in Puerto

Door Pim van Campen

Ik moet wel weer even wennen aan de scheurende taxi's en dat het maar net goed gaat. De ene gaat heel langzaam en valt bijna uit elkaar. De andere scheurt alsof er iemand op zijn hielen zit. Ze toeteren en dagen je uit om mee te gaan. Voor 10 Cordoba brengen ze je overal heen. Of het nou dichtbij of verder weg is, het blijft 10 Cordoba.

Het is stoffig en de honden lopen kriskras door de stad. Er ligt vis in de zon en de straatveger heeft ook nog steeds zijn baan. Ik ben weer terug in Puerto Cabezas. Hier bouwden we afgelopen jaar de eerste school met de Stichting en ik ben zeer benieuwd hoe het ermee staat.

Als ik voor het eerst weer de wijk inloop, word ik van verschillende kanten begroet. 'PIEM!' (Pim) Je bent er weer, wanneer ben je gekomen?' Nou...vandaag dus. Met de bus vanuit Waspam.

Na verschillende bekenden begroet te hebben kom ik bij de school. Er staat een prachtig hek omheen. Dat is een bedankje van de overheid. Dit hebben zij bijgedragen en het is van goede kwaliteit.

Ondanks de vakantie staat het hek open en spelen er wat kinderen rond de school. Ik loop het terrein op en bekijk ons werk van afgelopen jaar. Eerlijk gezegd valt het me mee. Ik had ergens verwacht dat er misschien wat zou zijn bijgebouwd of flink aangepast, maar dat is niet het geval.

Wel mag het houtwerk geschilderd worden. Vanwege de weersinvloeden, met zo'n heftig regenseizoen, begint het snel te bladderen. Ook de deuren hebben te lijden gehad. Maar ondanks dat (het is maar schilderwerk) staat het er prima bij. Het is niet doorgezakt, het dak zit er nog op. De keuken staat er nog mooi bij.
Alles is nu al twee maanden afgesloten en buiten gebruik vanwege de vakantie. Dat zal verklaren waarom het gras iets hoger staat. Dat wil wel groeien in deze tijd.
Ik kon de waterpomp niet testen, want die staat binnen en ik heb geen sleutel. Maar ik hoorde in de wijk dat er wel onderhoud aan gedaan moet worden. Dat zal ik dan deze week eens opnemen.

Nog steeds behoorlijk trots loop ik aan de andere kant de wijk uit. Ik kom langs een mooi nieuw blauw huis en tot mijn verrassing zit Carla op de veranda. 'O Pim, leuk dat je er weer bent. Wanneer ben je gekomen?Bla bla bla...'
'Maar waarom heb je het huis blauw geschilderd Carla,' vraag ik haar. 'Omdat jullie de school ook hebben geschilderd en dat vindt ik mooi en het is beter beschermt hebben jullie verteld. Mooie kleur hé!'

Dan heeft het werk van de stichting zeker effect op de lokale bevolking. Ik weet niet wat er nog meer gebouwd of geleerd is, maar een klein begin is er zeker. En daar kunnen we samen trots op zijn.