Twee dagen terug in Nederland. Dat is toch even wennen: dertig graden minder, drie kledinglagen meer, zeven uur vroeger en het wc-papier mag gewoon weer de toiletpot in.
Het project is gestart en draait als een geoliede machine. Toch blijft het dubbel om het achter te laten en terug te keren naar Nederland. Ik had graag nog wat gaten gegraven, planken getimmerd, staalvierkantjes gevouwen en gelachen met alle vrijwilligers op de bouwplaats. Maar wel of niet terug naar Nederland was geen discussiepunt; ik moet meer fondsen regelen! En dat doe je niet in Nicaragua.
Geld is ons enige struikelblok. Ik was aanvankelijk nog een beetje bezorgd over de opkomst van het aantal lokale vrijwilligers. Maar aan de goede wil van de lokale bevolking ligt het niet. Die mannen (én vrouwen) kunnen en willen keihard werken. Iedere dag mogen we rekenen op zeker dertig vrijwilligers. En als we het geen halt toe roepen, zijn dat er nog meer. En dat voor niks meer dan een lunch.
Een aantal oudere uit de wijk trekken de kar. Zij zijn de coördinerende factor naast de Stichting en de TU/e. We betrekken ze bij alle ontwikkelingen, alle grote materiaalaankopen en natuurlijk bij de belangrijke besluiten die moeten worden genomen. Ik denk dat de betrokkenheid van de lokale bevolking een sleutelrol speelt in het succes wat we vooralsnog hebben geboekt in het project. De ‘flow’ waarin we zitten, moeten we nu zien vast te houden! Ik heb er alle vertrouwen in.
Het project is gestart en draait als een geoliede machine. Toch blijft het dubbel om het achter te laten en terug te keren naar Nederland. Ik had graag nog wat gaten gegraven, planken getimmerd, staalvierkantjes gevouwen en gelachen met alle vrijwilligers op de bouwplaats. Maar wel of niet terug naar Nederland was geen discussiepunt; ik moet meer fondsen regelen! En dat doe je niet in Nicaragua.
Geld is ons enige struikelblok. Ik was aanvankelijk nog een beetje bezorgd over de opkomst van het aantal lokale vrijwilligers. Maar aan de goede wil van de lokale bevolking ligt het niet. Die mannen (én vrouwen) kunnen en willen keihard werken. Iedere dag mogen we rekenen op zeker dertig vrijwilligers. En als we het geen halt toe roepen, zijn dat er nog meer. En dat voor niks meer dan een lunch.Een aantal oudere uit de wijk trekken de kar. Zij zijn de coördinerende factor naast de Stichting en de TU/e. We betrekken ze bij alle ontwikkelingen, alle grote materiaalaankopen en natuurlijk bij de belangrijke besluiten die moeten worden genomen. Ik denk dat de betrokkenheid van de lokale bevolking een sleutelrol speelt in het succes wat we vooralsnog hebben geboekt in het project. De ‘flow’ waarin we zitten, moeten we nu zien vast te houden! Ik heb er alle vertrouwen in.
Dus voor nu richt ik me op een ander deel van de Stichting: de fondsenwerving. Kon je met al je goede wil maar gewoon aan de slag en hoefde je je geen zorgen te maken over geld…dat zou mooi zijn. Maar zo werkt het helaas niet in de wereld. Dus aan ieder die nog lumineuze ideeën heeft op dit gebied, laat je horen via kristel@stichtingsamenscholen.org .
En echt alle kleine beetje helpen!
Groeten Kristel
(directie Stichting SamenScholen)
(directie Stichting SamenScholen)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten