Het is maandagavond terwijl ik dit op onze kleine laptop
intik, de maandagavond van de laatste werkweek in Uhry. Bij deze mijn
welgemeende excuses dat een weblog van het bouwteam zolang op op zich heeft
moeten laten wachten! Ik kan niet anders zeggen dat er gewoonweg geen tijd is
geweest om een weblog te schrijven. We zijn hier begin mei met volle moed en
enige optimisme begonnen. Helaas werd de moed enigszins de kop ingedrukt door
gebrek aan materialen en de aanvoer hiervan. 1-0 achter! We blijven echter
optimistisch en geloven dat dit project tot een goed einde komt. Dit einde komt
op maandagavond toch wel heel dichtbij.
Ik kijk over mijn linkerschouder en zie de school staan in
de staat zover we nu zijn gekomen in de 4de week. Uiteraard is al het
sloopwerk en het betonwerk af (week 1 en 2). Vorige week zijn we begonnen aan
het houtwerk, dat wil zeggen de kapconstructie. Zoals ik al eerder schreef,
schoot het niet echt op met de materialen. Het hout dus.
Het hout heeft lang op
zich moeten laten wachten en werd volledig in de verkeerde volgorde geleverd.
Zo werd als eerste een deel voor de kap en de kozijnen geleverd. Afgelopen
zondag is het hout voor de bekisting van het beton en overig timmerhout
geleverd. Hetgeen we dus week 1 nodig hadden wordt hier op de laatste week
geleverd. Geweldig! Zo gaat dat hier. Enfin, al het hout is nu binnen en daarom
is het alle handen aan het dak. Letterlijk want alle jongens staan op het dak
om het geheel waterdicht te krijgen. Waterdicht was trouwens fijn geweest, want
we hebben toch een bak regen gehad hier! Verschrikkelijk, iedere keer kan ik
mij hier over de hoosbuien verbazen.
Overigens is het contact met Waspam erg lachwekkend, om
contact met de overige coördinatoren te krijgen dien ik een heuvel op te
fietsen om een boom boven op de heuvel te zoeken waarin twee spijkers zijn
geslagen en waarvoor een grote kei ligt. Na het klauteren bovenop de kei en
hierop te balanceren kan ik op deze twee spijkers mijn telefoon leggen, na 29
keer opnieuw opstarten heb ik als het meezit net een streepje bereik. Snel
bellen en de telefoon op luidspreker zetten. Geweldig, bellen met een
dennenboom boven op de heuvel. Als ik geluk heb, hebben de overige mijn bericht
begrepen.
Wat ik trouwens over mijn linkerschouder zie is een half dak
en de leerling stukadoor was vandaag nog steeds bezig. We zijn nu volgas bezig
om de school een dak te geven en de deuren en balusters voor de gevelopeningen
te plaatsen. Zo kan de school op slot en geheel worden afgesloten als wij hier
over een paar dagen vertrekken.Dit is ons streven, want de luiken timmeren gaan we helaas
niet meer redden, mede doordat het hout zo op zich heeft laten wachten, maar ook wel enig gebrek
aan lokale vrijwilligers. Meermaals is aan de dorpsbaas gevraagd om meer
vrijwilligers, maar iedere ochtend staan maar een handjevol vrijwilligers op de
stoep, veelal te laat en halverwege de dag zijn ze goed in verstoppertje
spelen. Erg frustrerend af en toe, maar dit maakt het ook wel typisch Nicaragua!
Naast het leuke werk maken wij hier ook andere dingen mee,
zo is het in de avond heerlijk rustig in kamp Holland! Geweldige stille
avonden, hangmatten en af en toe een koud biertje of Nica-Libre. Muziekje erbij
en een prachtige sterrenhemel die op zijn mooist is als de stroom uitvalt, dat
gebeurt gelukkig met regelmaat. In het weekend gaan we soms terug naar Waspam,
maar eigenlijk blijven we liever relaxed in Uhry. De meeste boodschappen kunnen
we hier in het dorp doen, dus een enkele keer vertrekt iemand richting Waspam.
Een voordeel is dat ons allerlei etenswaar wordt aangeboden.
Zo staan er vrijwel iedere avond kindjes op de stoep met een zakje zelf
geroosterde cashewnootjes, die groeien hier namelijk volop. Iedere avond is het
weer handjeklap met de kinderen om de prijs van het zakje nootjes te bepalen!
Op een dag stonden er ineens twee mannen op de stoep met een emmer koe. Dat
werd dus bbq’n! Deze bbq was voor herhaling vatbaar dus zijn Tom-Pequeña en
Dude-Tristan op pad geweest om kip te gaan halen, en zij kwamen terug met kip.
Niet in een bakje van de Appie maar twee levende kippen! Na de kip op een
bijzondere manier te hebben geslacht en geplukt, hebben we een oven gebouwd en
de kip een uurtje gegrild. Geweldig om een stukje taai oud vlees te eten! 
Nu ik dit tik wordt er gesproken om morgen op de verjaardag
van Tom-Pequeña een Kwirku (varken) te kopen, dit keer vraag ik mij af, of we
deze ook op de juiste wijze kunnen slachten! Opnieuw een leuk avontuur.
Wij hebben hier nog 3 dagen bouwen en ik hoop dat wij in
deze dagen nog kunnen stukadoren, schilderen, deuren afhangen balusters
vastlassen het gehele dak afronden en de luifel boven de veranda ophangen, de boel
opruimen, de boel in een vrachtwagen laden en in Waspam opslaan, als de
wiedeweerga in een bus springen om het vliegtuig te halen. Dan zit het er op…
Einde
Aisabe! Tom-Grande
