In the jungle, the mighty jungle…



water en eten staan klaar



Deze week is het educatie team naar El Naranjal geweest om daar te observeren op de school die daar door de stichting in 2011 gebouwd is.

De tocht begint zaterdag om 6 uur ’s ochtends, lekker vroeg zodat we niet te lang in de hitte moeten reizen. El Naranjal ligt namelijk 5 uurtjes rijden en daarna nog 8 uurtjes varen bij Puerto Cabezas vandaan.

De route naar Waspan, het dorpje waar onze boot vandaan vertrekt, is a bumpy ride.

Na 5 uur achterin de pick-up heen en weer geschud te zijn, komen we aan bij de pastoor in Waspan. We mogen van Padre Floriano de komende twee dagen in de pastorie slapen. Er is in El Naranjal geen winkel of iets dergelijks dus al het eten en drinken moet in Waspan worden ingekocht. 21 flessen water á 5 liter en flink wat eten worden ingeslagen. We zijn klaar voor de boottocht die maandag ochtend vertrekt.



De Rio Coco op de vroege morgen



De boot waarmee we varen is een lange smalle uitvergrote kano, die wordt bestuurd door onze bootsman Bernardo. Het dorpje ligt in de jungle aan de rivier en de boottocht er naar toe is prachtig.

Als we aankomen kun je de tamtam door het dorp zien gaan en staat er een groep dorpsbewoners ons op te wachten. En worden onze spullen naar boven gedragen en worden twee lokalen van de school omgetoverd tot slaapzaal. De hangmatten waarin we de komende nachten slapen worden opgehangen en daarna is het tijd om met Mateo te praten, de man die de school onderhoudt.



een warm welkom

 Na het gesprek met Mateo blijkt dat er geen docent is om de kinderen les te geven. Mined (het ministerie van onderwijs) heeft gezegd dat er een docent onderweg is, maar tot nu toe hebben ze hem nog niet gezien en hebben de kinderen al een maand geen les meer. Er is alleen een docente voor de kinderen van de kleuterschool.

Tegen het vallen van de avond licht het grasveld rondom de school op door honderden vuurvliegjes, een magisch gezicht. Na het vallen van de avond komen de andere bewoners van ons onderkomen tot leven (spinnen, kakkerlakken en vleermuizen) wat zorgt voor angstige blikken bij sommige van ons.  



naar school!

 De volgende dag is het tijd om ons voor te stellen aan de dorpsbewoners en de docente en duidelijk te maken wat de bedoeling van het project is. De officiële vergadering wordt door Mateo vertaald van het Spaans naar het Miskito.

De twee dagen daarna zijn bedoeld voor de observatie van de lessen, in dit geval dus minder dan gehoopt, langs gaan in de aanliggende dorpjes en het bespreken van het onderhoudsplan van de school.

De school is netjes onderhouden en de jaarlijkse aanvraag voor materiaal om de school te onderhouden wordt dan ook goedgekeurd. Het is duidelijk dat de 3 mannen die de school onderhouden , Mateo, Ervin en Transito, hart voor de “zaak” hebben.

We gaan een dag eerder terug dan gepland zodat we vrijdag nog bij Mined langs kunnen gaan om te kijken of wij daar nog iets kunnen regelen. Het gesprek gaat goed en zaterdag wordt er een docent gestuurd naar El Naranjal. Ondanks de tegenslag dat er maar 1 docent in het dorp aanwezig was is het uiteindelijk toch een goede week geweest voor het project.

Jitske Wagner