Oftewel; 'We moeten roeien met de riemen die we hebben'. Dit zinnetje is zo ongeveer het motto van ons project geworden en daar moeten we onszelf keer op keer aan helpen herinneren. De afgelopen week kregen we te maken met twee tegenslagen. Aan het begin van de week vertelde Pim dat er was besloten de sleutel van het gebouw op 28 mei - de opening van de school - nog niet aan Los Pipitos te overhandigen. Daar bovenop kwam het onvermijdelijke besluit om gebouw nummer 3 niet te bouwen.
Dat was voor ons toch even slikken. En bovendien behoeft dit volgens mij wat uitleg: Los Pipitos is een organisatie van ouders van kinderen met een beperking in de stad Puerto cabezas. In samenwerking met hen maken wij deze school.
Hoewel Los Pipitos een nationale organisatie is, is de afdeling van Puerto Cabezas hier echter niet bij aangesloten.
Los Pipitos Bilwi is meer een oudervereniging waarvan de ouders wel onderdeel zijn, maar waardoor zij niet eerder tot een actieve houding zijn gestimuleerd. Daarnaast is de drijvende kracht achter de organisatie op dit moment zo ziek dat ze niks meer kan betekenen voor de organisatie. Dit alles leidt er nu toe dat een te kleine groep mensen vanuit deze ouders meewerken op de bouw en dus verantwoordelijk gehouden kunnen worden voor dit gebouw. Daarom is er dus besloten om hun voordat ze de sleutel overhandigen, eerst de tijd te geven de organisatie weer goed te laten functioneren in samenwerking met alle ouders zodat de school straks ook echt goed gebruikt wordt.
Dat gebouw 3 niet gebouwd wordt is te wijten aan een tekort aan financiële middelen en ook qua tijd zou het een race tegen de klok worden. In het begin traject zijn er veel extra kosten gemaakt, bijvoorbeeld doordat het beschikbare stuk grond voor de school werd afgekeurd door de overheid en wij een nieuw stuk grond betaald hebben uit de onvoorziene kostenpost. Ook moest er een weg worden aangelegd naar het nieuwe terein. Ktjing!!! Daarbij komt dat materiaalprijzen in Puerto Cabezas dit jaar de pan uitrijzen.
Deze aankondigig om gebouw 3 niet neer te zetten kwam geen moment te vroeg, want we konden nu in ieder geval net nog wat veranderingen in gebouw 2 maken om de ruimte die we dan hebben, zo goed mogelijk te benutten.Naja, al met al betekent dat niet zoveel... en toch ook weer wel. In principe gaat alles nog gewoon zijn gangetje en dat is ook goed. Maar het is toch een domper en het kost moeite om je weer op te laden en even zo enthousiast verder te bouwen.
Maar iedereen heeft gewoon nog steeds voldoende werk.
Ook ik heb aardig wat te doen. Want de technische workshoplessen aan de lokale vrijwilligers op de bouwplaats gaan gewoon door. Ook moet er nog steeds een onderhoudsplan gemaakt worden. Hiervoor is dit weekend een ouder als coördinator aangewezen: stap 1 van het onderhoudsplan.
Ik vergeet helemaal te vertellen wat ik allemaal in mijn ‘vakantieweek’ heb gedaan: Over het algemeen rustig aan gedaan, dingen voor mijn workshops en onderhoudsplan uiteengezet en vooral gewoon orde aangebracht in wat ik nog moet doen zodat ik weer fris aan de slag kan. Verder leuke dingen gedaan samen met Wilma en Gerjanne, die samen met mij hier in Puerto zaten. Dinsdag hebben we heerlijke hutspot, gehaktballen en bietensalade gemaakt voor een paar vrouwen die we kenden van de bouw en voor Brigida en haar kinderen. Ze vonden het erg lekker en Brigida heeft het laatst ook weer voor de hele groep gemaakt, wat erg lekker was. En donderdag hebben we op de bouw geslapen!
Jaja, erg grappig. Want we, Gerjanne en ik, hebben op de betonnen vloer een heerlijk nachtje onder de sterren geslapen met twee watchees (bewakers) op het terein. Was best leuk wakker worden. En ja, wat wil je als Civieler nog meer dan slapen op vers gelegd beton!!!Nou, tot over een paar weekjes. Ik ga over een week namelijk naar El Naranjal voor een week en daarna is mijn moeder hier op bezoek! Goede vooruitzichten!
Liefs Sandra!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten