Het eerste therapeutenteam heeft inmiddels al veel goed werk verricht. Na Marije zijn nu ook Verena en Lilli vertrokken. Met de komst van mij op zondag en Therese en Johan op woensdag zijn we weer op volle kracht. Ik werd verwelkomd door een grote groep enthousiaste jonge mensen en vanwege het afscheid van Verena en Lilli had ik een warm onthaal met barbecue op het strand en een heerlijke duik in zee. Wat wens je je nog meer als je vers uit Nederland komt. Maar goed, we zijn niet gekomen om aan het strand te liggen, dus maandagochtend vroeg aan de slag met de overdracht.
Er zijn al veel kinderen gezien door Charlot, Marije, Verena, Lilli en Maaike. We nemen ze allemaal door om de dossiers compleet te maken. De handicaps van de kinderen verschillen enorm. Voor sommige kinderen zijn er thuis wat aanpassingen gemaakt, oefeningen laten zien, voor anderen is de zithouding verbeterd of zijn wat prikkelende speeltjes gemaakt. Dan de eerste bezoeken bij 2 kindjes voor wie al aanpassingen zijn gemaakt. Verena en Lilli konden mij goed laten zien wat ze bedacht hebben en pasten ter plekke een rolstoel verder aan. Dat werd wat lastig toen het donker werd...
Na al deze ideeen nu zelf aan de slag.
Er is een therapeutenweekprogramma en op dinsdagmorgen is er “consulta” een soort spreekuur. Ben benieuwd wie er komt en wat er aan de hand is. We wachten en wachten, maar er komt niemand. Erg jammer. Intussen maken we ons nuttig met andere dingen; Maaike en Charlot werken aan de dossiers en ik fris mijn kennis op met info en tekeningetjes uit het grote boek, “El nino Campesino de habitado”Op woensdagmorgen gaan we op housevisits. Carmen van Los Pipitos gaat met ons mee. We komen bij Nina; een guitig 2-jarig meisje. Ze heeft een drain in haar hoofd en kan nog niet lopen. Haar oma vertelt dat ze zich daar zorgen over maakt. We kunnen haar natuurlijk niet helemaal gerust stellen, maar ze kan al wel met steun staan, dus lijkt het er redelijk gunstig uit te zien.
Intussen wordt er nog een jongen naar ons toegebracht. Met ons leke-dokteroog stellen we vast dat hij klompvoeten heeft, waarvan de linker zeer pijnlijk is en misschien wel chronisch ontstoken. Geen schoenen, geen sokken. Hij woont op een zeer oneffen terrein van zand en grind. "Kunnen we wat voor hem betekenen??" Het volgende kindje is 3 jaar en heeft het syndroom van Down. We begrijpen van haar moeder dat ze gezond is. We zien wel een ontwikkelingsachterstand, maar ze reageert zo passief waardoor er ook weer zo weinig over te zeggen is. Is ze zo verlegen, moe of altijd zo? We zien haar de volgende dag weer en dan is ze toch veel actiever.
Het volgende adres kunnen we helemaal niet vinden. Er bestaan geen straatnamen, alleen omschrijvingen van gebouwen en niet iedereen kent die of de namen van de mensen en dat is dan lastig zoeken. Er wordt ook geen afspraak gemaakt, dus we gaan er heen en zien wel wie er thuis is. Tot nu toe zijn er dus ook veel jonge kindjes gezien, die nog niet de leeftijd hebben om naar school te gaan. De kinderen gaan hier vanaf 5 jaar naar school en jongere kinderen gaan soms naar een soort voor-schooltje. Misschien kunnen we dat ook in onze ’Los Pipitos school’ realiseren!?
Groetjes Det
