(K)lompendanser bij King Pulanka

Door Kristel de Krijger

Na mijn zoektocht naar fondsen ben ik anderhalve maand later weer terug in Puerto Cabezas. Ik val direct met mijn neus in de boter: Het is regionale feestweek. Overal in de stad houden mensen politieke propagandafeestjes. Dat betekent: twee megaboxen voor het houten huis op palen, gallo pinto van plastic bordjes, mierzoete prik for free en overal mensen met groene dan wel rode petten en vlaggetjes.

Aanstaande zondag 7 maart mag de kiezer bepalen welk partijtje het beste was. De verwachting is dat het deze keer rustig zal verlopen. Dat is in het verleden namelijk wel eens anders geweest. In ieder geval lijkt er nu nog geen vuiltje aan de lucht. Rood en groen feesten gezellig door elkaar heen.

Bovenop de verkiezingsfestiviteiten was er afgelopen zondag nog een extra, minder politiek gekleurd, cultureel feest. Van heinde en verre verzamelden groepen muzikanten en dansers zich in het baseball stadion van Puerto Cabezas. Ook wij, de Hollanders uit het Witte Huis, waren uitgenodigd. We mochten plaats nemen op de witte plastic stoeltjes op het podium, vlak naast de burgemeester.

Vanaf die hoogte aanschouwden wij die middag muzikanten en dansgroepen, die met beschilderde gezichten en in klederdracht, hun publiek vermaakten. Zover wij het begrepen gaat het over een dans die wordt uitgevoerd ter nagedachtenis van de laatste Miskito koning. Overal zie je referenties naar de natuurgoden en levende attributen werden hierbij niet geschuwd. We hebben apen, paarden, schildpadden, gordeldieren, zwijntjes en zelfs krokodillen (het kleinere soort) voorbij zien komen.

Een jury had de zware taak om deze bonte groepen mensen op hun dans- en zangtalent te waarderen. De winnaar kreeg 3.000 cordobas = 100 euro. Een felbegeerde prijs!
Meermaals werd de burgemeester uit zijn stoel gelicht door wild gebarende dansers met palmbladeren om hun middel. De arme man heeft zich blaren op zijn voeten gedanst, aangezien Miskitonummers doorgaans gemiddeld tien minuten duren.

Maar hij was niet de enige die de middag dansend doorbracht. Nadat één van de dansgroepen ontdekte dat ook blanke buitenlanders in de dansarena, een overmatig enthousiaste reactie van haar publiek opriep, besloten alle opeenvolgende groepen dit voorbeeld te volgen. Op een goed moment deden zeker zes (k)lompedansers een goede poging om zich, voor het zicht van honderden locals, de Miskito zeskwartsmaat eigen te maken.

Al met al een hele bijzondere zondagmiddag, die zeer gemoedelijk verliep. Hopelijk een voorbeeld op de zondag die komen gaat!

Groetjes Kristel